vrijdag 15 februari 2013

Het vraagstuk "kip"


Bas Haring houdt zich in de Volkskrant van 15 februari bezig met het vraagstuk “kip”: is het handiger om de hele kip te consumeren of kun je de diverse kippenonderdelen beter optimaal over de wereld verdelen? Volgens hem is de ideale situatie van de vrije markt dat voedingsproducten “optimaal worden geproduceerd en verdeeld over de samenleving wanneer mensen doen wat henzelf goeddunkt en vooral niet bezig zijn met wat optimaal is voor die hele samenleving.”

Maar wat er dan gebeurt valt te lezen in diezelfde Volkskrant, een paar bladzijden daarvóór, bij het “paardengate”: handelaren proberen zo goedkoop mogelijk te leveren, desnoods door paardenvlees van dubieuze herkomst te verkopen als goedkoop rundvlees voor goedkope lasagne. De inkopers zijn op hun beurt maar wat blij met die goedkope levering en de consument wordt onwetend gehouden.

Wordt het niet eens tijd dat mensen zich juist wèl bezig gaan houden met wat optimaal is voor de hele samenleving? En dat Bas Haring vraagtekens gaat zetten bij de aanname dat wanneer individuen doen wat goed is voor henzelf, er vanzelf een samenleving ontstaat die goed is van en voor zichzelf? Want we kunnen dagelijks zien dat daar niets van klopt. 

zaterdag 2 februari 2013

De Grote Vrouwelijke Revolutie


(ingezonden brief aan De Volkskrant. En nu hopen dat deze wèl geplaatst wordt...)
(naschrift: en waarom verbaast het mij niet dat de brief niet geplaatst is?)


De Grote Vrouwelijke Revolutie voltrekt zich,  schrijft Rutger Bregman in De Volkskrant van zaterdag 2 februari. Terwijl jongens op scholen en mannen in topfuncties voor problemen zorgen, zijn het de meisjes en vrouwen die steeds succesvoller worden. De moderne samenleving heeft meer aan vrouwelijke kwaliteiten als overleg en communicatie dan aan mannelijk testosteron. Het best nog werkt een gelijke verdeling van mannen en vrouwen. Streven naar een gelijke verdeling is dan ook een goed idee, niet zozeer vanuit gelijkwaardigheid, maar omdat het voor iederéén beter is. Een kwestie van kwaliteit dus. Aldus Bregman.

Alleen vreemd dat we daar in Nederland zo weinig van merken, aan de top èn in het openbare debat. Nog altijd moeten we het doen met een minderheid aan vrouwen in leidinggevende posities, een belachelijk laag percentage aan vrouwelijke hoogleraren, een regering met méér mannelijke dan vrouwelijke ministers en met een mannelijke premier en een mannelijke vice-premier.  

Nog erger zijn de media. In serieuze discussieprogramma’s komen vrouwen nauwelijks aan het woord, daarover is al veel discussie gevoerd – zonder al te veel resultaat. Zodat we avond aan avond moeten kijken naar pratende mannen die er óók hun plasje over willen doen. Het ergst vind ik dat mijn eigen Volkskrant geen haar beter is. Dag in dag uit zie ik vooral mannen die bijdragen aan de opiniepagina’s. Een jonge, mannelijke Sturm-und-Dranger aan de universiteit krijgt zijn stukje wel geplaatst, hoe onzinnig ook. Maar vrouwen? Niet of nauwelijks bij de ingezonden brieven, niet of nauwelijks bij de andere opiniestukken, gelukkig nog wel een paar goede vrouwelijke columnisten.

Maar daar blijft het dan ook bij. Dag na dag, week na week zijn artikelen of brieven van vrouwen veruit in de minderheid. Wordt het niet tijd dat De Volkskrant zich realiseert dat er ook vrouwelijke abonnees zijn? Dat een evenwicht in de berichtgeving èn in het debat, zowel wat toon als onderwerpen betreft, de kwaliteit ten goede komt? Kom Volkskrant, luister eens naar Bregman, zo’n verstandige man…