(ingezonden brief, gestuurd naar nrc)
Wat
een slechte recensie in het NRC van afgelopen vrijdag (16 november: Non-fictie:
De hang naar dwang). Slecht in drie betekenissen. Het nieuwe boek van Christien
Brinkgreve, Het verlangen naar gezag, wordt zeer matig bevonden, de
recensent heeft van het boek niets begrepen en schrijft ook nog eens in lelijke
kromme zinnen. De schrijfster van de recensie, Beatrice de Graaf, is hoogleraar in Leiden en heeft het boek van Brinkgreve hoogstwaarschijnlijk niet eens gelezen. Hoe is het mogelijk dat een professor een zo dramatisch slecht
product aflevert. “Te denken dat daarmee (o.a. cameratoezicht) de onderliggende
problematiek wordt opgelost, is een illusie”. Is het een illusie om het te
denken? Dàt we het denken? Laat hier de taalkundige lessen van J.L. Heldring
eens op los, zou ik zeggen. Nog afgezien van het feit dat Brinkgreve op geen enkele manier denkt dat cameratoezicht de problematiek oplost.
Het
boek van Brinkgreve is géén “vlammend pleidooi tegen de teloorgang van moreel
gezag”, op geen enkele manier. Zij constateert dat oude vormen van gezag
verdwijnen, dat mensen gezag moeilijker accepteren maar er tegelijk ook naar
verlangen (inderdaad: “de hang naar dwang”, waar ze geen “gepassioneerd
pleidooi voor houdt” maar welke ze slechts constateert).
Het boek is een
zoektocht, naar oorzaken van het verdwijnen van gezag, naar veranderingen en
naar nieuwe oplossingen die wel werken, in het gezin, op school en op het werk.
Dus niét over de publieke ruimte, waar De Graaf het boek op projecteert. Dat
geeft Brinkgreve in het boek zelf al aan. Het boek is verkennend, zich
afvragend geschreven en bevat inderdaad soms wat herhaling, zoals bij een
muziekstuk. Maar bij alle zoektochten kom je wel eens een keer terug op
dezelfde plek, soms per ongeluk, soms om je opnieuw te oriënteren. In die zin
zijn de “herhalingen” in het boek productief en functioneel.
Brinkgreve laat
ons zien wat er verandert in de samenleving, wat er bij het oud vuil kan en
welke (nieuwe) vormen van gezag juist wel werken, zie ook de prachtige
interviews die onderdeel uitmaken van het boek. Dit boek verdient echt een
betere recensie. Bij dezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten